Een jaar lang mocht ik deelnemen aan de World of Thrillers boekenclub van uitgeverij HarperCollins. Graag maak ik jullie deelgenoot van mijn leeservaringen het afgelopen jaar.

Verspreid over het jaar ontvingen we verschillende spannende boeken die in 2023 bij uitgeverij HarperCollins verschenen zijn. Het betroffen drie Scandinavische thrillers en vier van Nederlandse bodem. We kregen steeds een paar weken de tijd om ze te lezen en daarna begon de discussieweek, met iedere dag een nieuwe vraag in een afgesloten Facebookgroep. Gedeeltelijk voor de hand liggende vragen als wat je ervan vond en of het aan je verwachtingen voldeed. Maar soms ook meer verrassende vragen als met wie je in het in de hoofdrol verfilmd zou willen zien. Ook leuk vond ik het dat we tijdens de discussieweek aan enkele Nederlandse auteurs onze eigen vragen mochten stellen, waar zij dan weer op reageerde.

Ieder leesavontuur werd natuurlijk afgesloten met een recensie. Mijn Hebban recensies van de boekenclub heb ik in deze blogpost verzameld. Ik ben benieuwd welke thriller jou aanspreekt en of je hiervan iets op je leeslijstje voor 2024 gaat zetten.

Via deze weg nogmaals dank aan uitgeverij HarperCollins voor het organiseren van de boekenclub en het beschikbaar stellen van de boeken. Het was een leuke ervaring die me doet beseffen dat ik echt graag met anderen boeken nabespreek.

Wie het eerst komt – Bo Svernström **** (4 sterren)

Een Scandinavische misdaadthriller over waarheidsvinding


Het team van hoofdinspecteur Carl Edson wordt op een zaak gezet van drie doden in een Zweeds zomerhuis, een van de doden is de ontvoerde baas van een mijnbouwbedrijf. In het huis wordt ook een levende, maar blinde vrouw aangetroffen. Haar getuigenis is het enige duidelijke aanknopingspunt in deze zaak, totdat de door haar genoemde ontvoerder wordt opgepakt en een heel andere verklaring aflegt. Het is aan het rechercheteam (en de lezer) om te achterhalen wie de waarheid vertelt.

Het is op een top een Scandinavische thriller. Niet in de vorm van spanning door actie, maar wel door het psychologische aspect over wie de waarheid en wie de leugens vertelt tijdens de politieverhoren. En wat wordt er allemaal achter gehouden, door wie en is dat van belang voor de zaak? 
Door de steeds nieuwe wijzigingen in het verhaal moet je bij de les blijven om te weten hoe de vork echt in de steel zit en zorgde voor mij persoonlijk wel voor enkele twists in het verhaal.

Het gezegde ‘Wie het eerst komt‘ is een mooie toespeling op het verhaal, want met een eerste verklaring leg je wel een soort van basis en sturing in het onderzoek. De letterlijke vertaling van de Zweedse titel ‘Wat je niet ziet‘ zou in mijn ogen ook een perfecte titel zijn geweest en zelfs een dubbele betekenis hebben gehad, want zowel een van de hoofdpersonages is blind als het politieteam dat in het duister tast naar de waarheid.

Dit is mijn eerste kennismaking met de schrijver Bo Svernström en ondanks dat dit deel 3 is een serie over hoofdinspecteur Edson en zijn team is het prima als stand-alone te lezen. Hij heeft een prettige schrijfstijl en door de korte hoofdstukken met wisselende perspectieven en steeds een stukje nieuwe informatie of ontwikkeling omtrent de zaak, lees je makkelijk nog een paar pagina’s door.

Mijn conclusie: een Scandinavische misdaadthriller, waar het niet om de actie draait maar om de waarheidsvinding.

Vagevuur – Tina Frennstedt **** (4 sterren)

Scandinavische cold case thriller waar verleden en heden samen komen

Nog niet eerder had ik iets van Tina Frennstedt gelezen terwijl dit toch al het derde deel is van de cold case serie rondom rechercheur Tess Hjalmarsson en haar team. Het cold case verhaal is op zichzelf staand en daarvoor heb je dan ook geen voorkennis nodig. Wat betreft Tess en haar team is het soms jammer dat je niet meer van hun voorgeschiedenis weet, maar de achtergrondinformatie is toch voldoende om het verhaal niet te laten stokken.

De eerste pagina’s trekken je direct het verhaal in met een slachtoffer in een brandend huis en je vraagt je direct af wie en waarom. Dat betekent zeker doorlezen. Bij een Scandinavische thriller denk je veelal aan een psychologische thriller, dit is echter meer een boek van actie en speurwerk. De spanning zit ‘m vooral in de beschrijvingen van de slachtoffers in de brandende huizen, waarbij muziek een belangrijke rol speelt.

Het verhaal speelt zich anno 2020 af tijdens de Covid-19 pandemie met gebrek aan voldoende politie-inzet en een actieve pyromaan. Het cold case team van Tess wordt dan ook in gezet bij de actuele onderzoeken ipv haar eigen zaken uit het verleden. Wel lijkt er een connectie te zijn tussen de allereerste zaak van Tess en de pyromaan en komt het ineens wel heel dichtbij.
Halverwege het boek is er dan ook met enige regelmaat een terugblik naar 2005 voor de laatste maanden van het cold case slachtoffer. De dader was voor mij niet verrassend, maar voor het precieze waarom wil je zeker doorlezen tot het einde. Zeker omdat het verhaal ook vlot en aangenaam geschreven is.

Kortom: waan je in Zuid-Zweden en dompel je onder in een aangename cold case thriller waar verleden en heden samen komen.

Trauma – Charles den Tex *** (3 sterren)

Nederlandse spionagethriller op het gebied van actualiteit, politiek en oorlog

Dit boek is een vervolg van de Repairclub, maar is mijns inziens prima los te lezen van het eerste deel.

John Antink is een gepensioneerd chef van de geheime dienst, sindsdien heeft hij een Repair Club opgericht met enkele oude vrienden. Tijdens een van die reparatiedagen krijgt hij een aflopende timer en een foto en de opdracht om in circa twee weken tijd te achterhalen wat er in het verleden in Afghanistan is gebeurd. En zo begint het verhaal afwisselend in het heden en het verleden.


Het betreft een Nederlands spionageverhaal over een gepensioneerd James Bond-achtig personage en zijn vriendenteam. Als lid van de World of Thrillers 2023 boekenclub mocht ik dit boek lezen en ben ik met een open mind eraan begonnen. Ik geef het boek 3 van de 5 sterren, geen slecht verhaal, maar ook geen wow-factor voor mij.
Het was prima opbouwend verhaal dat door de korte hoofdstukken goed leesbaar was en uiteindelijk wil je naar het einde toe weten hoe de vork in de steel zit.

Na het lezen van de binnenflap dacht ik aan een combinatie van James Bond senior en de tv-serie 24, wat het heel in de verte ook wel is, maar de echte spanning van beide voorbeelden ontbrak. Al was de dreiging in Afghaans oorlogsgebied zeker voelbaar. Oorlogstrauma heeft duidelijk een betekenis in dit verhaal, maar er wordt niet in gezwelgd en maakt het verhaal er ook niet zwaarder door.

Toch kon het boek mijn aandacht niet vasthouden, deels omdat het verhaal zich afspeelt in een oorlogsgebied. Een genre dat mij niet ligt. Hoe cliché het ook klinkt, ik denk dat dit boek eerder mannen dan vrouwen zal aanspreken, of in ieder geval lezers die vaker oorlogsverhalen lezen. 

Het zit ‘m in kleine details dat ik geen hogere waardering geef. De spanning had wellicht iets meer aanwezig geweest als de hoofdstuktitels vervangen waren door alleen de tijd op de timer, dan voel je veel meer de druk die de personages voelen. Ook de werking van de AIVD is behoorlijk uitgebreid en leidt zo nu en dan af van het de kern van het verhaal, en al lezend vroeg ik mij af hoe de gepensioneerde John nog zo fit kan blijven terwijl hij steeds in benarde situaties beland en nauwelijks tijd heeft om te herstellen, iets dat bij ouderen toch wat meer tijd kost.



Aan het einde van de boekenclub konden we nog een vraag stellen aan auteur Charles den Tex, ik vroeg hem waar zijn interesse vandaan kwam om over de Nederlandse Inlichtingendienst te schrijven? Zijn antwoord was: “Ik wilde al heel lang een spionagethriller schrijven. Dat is iets heel anders dan ik eerder schreef. Tijdens de corona epidemie had ik de tijd om er verder over na te denken en kreeg ik het idee van de gepensioneerde spionnen die een repair club hebben en die samen de fouten uit het verleden moeten repareren. Dat gaf me een opzet om heden en verleden bij elkaar te brengen. Bovendien staan de inlichtingendiensten opeens weer in de belangstelling. Sinds Rusland de oorlog in Oekraïne is begonnen is hun werk weer veel belangrijker geworden.”
En in die opzet is hij zowel met De Repair Club als dit vervolg Trauma zeer zeker geslaagd. 


Dus laat je niet afschrikken door mijn gemiddelde beoordeling die gedeeltelijk gebaseerd is op smaak.

Want is jouw interesse op het gebied van actualiteit, spionage, politiek en oorlog? Dan is dit een uitstekend boek voor jou om te gaan lezen.

Nooit meer thuis – Inge Spaan **** (4 sterren)

Een titel met een dubbele betekenis

Thrillers heb je in verschillende genres en dit is een heuse Nederlandse thriller in de trant van Saskia Noort, Esther Verhoef en Marion Pauw. Het zit echt op de grens van een spannende roman en een psychologische thriller met als thema’s pesten, scheiding, moederliefde en schuldgevoel. Want hoe ver ga je als moeder voor je kinderen? 


In het boek Nooit meer thuis volgen we twee moeders, waarvan bij de moeder die in scheiding ligt haar dochter plotseling verdwijnt en waarbij de andere moeder haar dochter gepest wordt. De rauwe emoties als onmacht en schuldgevoel worden zo goed beschreven dat het op mij ietwat overtrokken overkwam. Maar er wordt altijd gezegd dat je alles voor je kind heb je over hebt, nietwaar?

De twee perspectieven hebben aan het begin een andere tijdlijn en dat kwam op mij een beetje verwarrend over. Gelukkig stond bij iedere hoofdstuktitel de tijdsperiode en kon ik me op die manier toch behoorlijk goed oriënteren. Halverwege kwamen de verhaallijnen samen en dat maakte dat alles voor mij veel logischer en beter leesbaar werd. In combinatie met een vlotte, hedendaagse schrijfstijl en korte hoofdstukken zorgde dat ervoor dat ik eenvoudigweg door bleef lezen tot het einde.

Qua verhaallijn was ik enkele keren aangenaam verrast hoe het plots een nieuwe wending kreeg. Al mochten de verdachte situaties wel nog iets donkerder en verdachter wat mij betreft. Bij een eerdere leesclub heeft iemand eens gemeld dat ze de proloog nog eens opnieuw leest nadat het boek uit is en die leesmethode heb ik overgenomen. Deze proloog begint namelijk sterk en laat je al direct dingen afvragen, daardoor is het fijn om aan het einde deze eerste pagina’s nog eens overnieuw te lezen om te zien of er voor mij nog openstaande vragen waren.

Dit is een prima psychologische thriller van Nederlandse bodem waar je een aantal uurtjes heerlijk leesplezier aan zult beleven en zult ontdekken dat de titel een dubbele betekenis heeft.

Schaduwrijk – Kim Faber & Janni Pedersen **** (4 sterren)

Goede Scandinavische thriller met realistisch karakter die je in een keer uit wilt lezen

Schaduwrijk, geschreven door het Deense echtpaar Kim Faber en Janni Pedersen, is het vierde deel van een serie over inspecteur Juncker, rechercheur Kristiansen en hun collega’s. Prima los te lezen qua afgerond onderzoek, maar voor de verhaallijnen van de verschillende personages voelt het beter om eerst voorgaande delen gelezen te hebben. Voor mij was dit de eerste kennismaking met deze auteurs en serie.

In dit deel komt een man om tijdens een explosie in een kolengestookte elektriciteitscentrale. Diezelfde dag wordt elders in het land de zoon van de klimaatminister dood aangetroffen. Is dit toevallig of is er een verband tussen deze twee zaken? De twee politiekorpsen onderzoeken hun eigen zaak en de verschillende mogelijke sporen, maar werken ook samen daar waar ze raakvlakken met elkaar hebben.

Per hoofdstuk wordt een deel van het onderzoek belicht vanuit het perspectief van een van de deelnemende agenten. Het voelt dus niet dat het alleen maar om Juncker en Kristiansen draait. In het begin is dit een beetje verwarrend (heb zelfs een lijstje van de korpsen en wie waar werkt gemaakt), omdat er gaandeweg steeds meer personages aan bod kwamen. Maar dat maakte het verhaal ook realistisch, afwisselend en boeiend. De auteurs hebben tevens goed hun best gedaan om de karakters menselijk neer te zetten door ook hun privéleven te beschrijven en ze te voorzien van hun onzekerheden, tekortkomingen en familiebanden. Ook is het een verhaal dat inspeelt op actuele thema’s als klimaatactivisme, drugsgebruik, gebruik van drones en social media. Dit alles maakt het een geloofwaardig geheel, maar ook moord en verderf worden niet geschuwd om het een ware thriller te maken.

Wat mij vooral is bijgebleven is dat de agenten net als in het echte leven met meerdere zaken tegelijkertijd bezig zijn en af en toe op een dood spoor zitten. Het voelt behoorlijk realistisch aan. Het enige vreemde vond ik dat ze soms bij mensen langs gingen om 1 vraag te stellen en daarna weer vertrokken. Totaal niet efficiënt als je het mij vraagt, maar ik ben dan ook niet werkzaam bij de politie en weet niet wat de normale gang van zaken is.

Het verhaal is goed opgebouwd en de schrijfstijl is pakkend; de diverse hoofdstukken hebben regelmatig een clifferhanger-achtig einde. Door naar het volgende hoofdstuk dus, al moet je vaak wel een of meerdere hoofdstukken wachten op het antwoord, omdat een nieuw hoofdstuk veelal betekent dat het perspectief en spoor van een ander personage aan de beurt is. Was niet altijd handig op de momenten dat ik nog even voor het slapen gaan een enkel hoofdstuk wilde lezen. Daarom: mocht je de mogelijkheid hebben, lees dit boek dan als je een heel weekend vrij hebt, zodat je kunt blijven lezen en niet bij een cliffhanger hoeft te stoppen 😉

Conclusie: Schaduwrijk is een goede Scandinavische thriller met realistisch karakter die je in een keer uit wilt lezen. Maar wellicht wel goed om eerst de voorgaande delen te lezen.

De schaduw van Vermeer – Jeroen Windmeijer **** (4 sterren)

Een Vermeer mysterie

De schilderijen van Johannes Vermeer en de stad Delft spelen een centrale rol in dit boek van Jeroen Windmeijer. Fabian de Ligt is voor zijn proefschrift over de jezuïeten in Delft op bezoek bij pater Ignatius Kempers, daar stuit hij onverwachts op een connectie met Johannes Vermeer. En moet hij gaan vrezen voor zijn leven als hij niet snel een mysterie rondom Vermeer oplost.
Ondertussen blijkt ene David geïnteresseerd te zijn in het schilderij de Emmaüsgangers van meestervervalser Han van Meegeren. En verdwijnen er enkele schilderijen die aan Vermeer gelinkt zijn. Als je wilt weten hoe deze twee verhaallijnen samen komen, raad ik je aan het boek te lezen.

Dat het een mix van feit een fictie is, blijkt wel uit bovenstaande omschrijving. Zo heeft kunstschilder en kunstvervalser Han van Meegeren echt geleefd en vele schilderijen vervalst. En hoewel er veel onderzoek is gedaan naar Johannes Vermeer is er feitelijk maar weinig over hem en zijn schilderswerk bekend. Hij heeft niet voor niets de bijnaam ‘de sfinx van Delft’ gekregen. Daar heeft auteur Windmeijer handig gebruikt van gemaakt en er een kunstmysterie over geschreven.
Dit boek is het eerste deel van een trilogie, maar voelt als een afgerond geheel. Al blijft de quote ‘Ik ben niets, ik weet niets, ik kan niets’ mij intrigreren.

Na het lezen (of als je wilt tijdens het lezen) van dit boek kun je ook nog een wandeling door Vermeer’s Delft maken met de kaart achterin het boek of een uitgebreidere routebeschrijving op de website van Harper Collins.

Daar het een kunstmysterie betreft wordt er regelmatig toelichting gegeven hoe het eraan toegaat in de kunstwereld, deze zijspoortjes vertraagde soms het verhaal ietwat. Zelf had ik hier geen last van, maar ik merkte binnen de leesclub dat enkele andere lezers hier meer moeite mee hadden. De korte hoofdstukken die wisselend Fabians of Davids verhaal vertellen, zorgen er juist voor dat het verhaal vlot doorloopt en maken het een prettige leeservaring.

Verwacht geen thriller met intense spanningen, maar wel een mysterie rondom Vermeer waarin toch nog een onverwachte wending zit.

Het perfecte gezin – Marieke Damen **** (4 sterren)

Is perfect wel echt perfect?

Echtpaar Caro en Oscar en hun dochter Violet verhuizen van Amsterdam naar een grote, luxueuze vila in Breukelen. Het perfecte gezin in het perfecte huis. Maar is perfect wel echt perfect? Er amper ingetrokken gebeuren er vreemde dingen, die doen vermoeden dat ze er niet welkom zijn. Wanneer Violet verdwijnt, moeten Caro en Oscar langzaam maar zeker hun geheimen aan elkaar bloot geven om te achterhalen waarom hun dochter verdwenen is.

Na een sterke proloog lezen we zowel uit het gezichtspunt van Caro als Oscar hoe zij in het leven staan en met de gebeurtenissen omgaan. Daarbij wordt ook teruggeblikt naar hun verleden, zodat je de personages, hun geheimen en hun beweegredenen leert kennen. Terwijl in het heden steeds weer een nieuwe situatie ontstaat, waarvan je denkt te weten hoe het in klaar steekt. Totdat er weer een twist komt.

Marieke Damen heeft een prettige manier van schrijven een een opvallende manier van cliffhangers en twists. Waar bij veel thrillers het verhaal na de cliffhanger direct in het volgende hoofdstuk doorgaat, moet je in dit boek nog een enkel hoofdstuk verder lezen, voordat ergens tussen neus en lippen door vermeld wordt wat er nu eigenlijk in die ene doos zat. Ze laat je echt langer met je eigen fantasie aan de loop gaan.

Verder weet ze het ook zo te schrijven dat je het als het ware als een film voor je ziet. In gesprek met de auteur liet ze een schets zien van de straat waar het huis staat en ik had ‘m precies zo, maar dan in spiegelbeeld in mijn hoofd. Tevens bleek ze ook net een cursus scenario schrijven gevolgd te hebben en hadden meer mensen gezegd dat dit boek ook best een film had kunnen zijn.

Het verhaal zit sterk in elkaar, voelt zeer realistisch aan en laat je niet zomaar los. Je ziet dingen aankomen, maar toch ook weer niet en dan komt er toch weer een twist. Daarbij zorgt de combinatie van de prettige schrijfstijl en korte hoofdstukken ervoor dat je door wilt blijven lezen.

Conclusie : een krachtige thriller van Nederlandse bodem die je in no-time uit hebt.